Glooiingen en natuur. Een kijkje aan de andere kant. Links rijden maar rechts denken. Varkensvlees en bonen. Posh accent maar grove humor. Niks sterke dranken, maar simpel ‘lager’ in extreme hoeveelheden.
Als je niet je dagelijkse behoefte internetnieuws en social media meepakt, vat je alles wat je ziet anders samen. Je bent aanwezig en bewuster. De dagelijkse prikkels zijn om je heen en niet vanaf een digitaal scherm.
De enige manier om je Nederlands enigszins op niveau te houden zijn de gesprekken met jezelf, ellenlang & diepe conversaties. Intussen slaat deze geschreven tekst rood uit, maakt niet eens uit of ik de spellingscontrole in het Nederlands of het Engels aanzet. Welkom in mijn leven.
Schrijven was heel lang een afleiding en vorm van expressie. Intussen ben ik maanden afgedwaald. Niet alleen om materie te bemachtigen wat interessant is; ook om m’n leeftijd te vertegenwoordigen in het onderwerp. Goed gespeeld of slecht gespeeld. De essentie van de boodschap is vaak hetzelfde, laten weten dat je er bent en hoe je presteert. Als de uitkomst niet naar tevredenheid is, is het verdomd lastig schrijven. Hoe ga je uitleggen (wat niet hoeft, maar vaak al te graag wilt) wat er gaande is, goed of slecht.
De keuzes die ik heb gemaakt zijn enorm interessant voor mij. Van de MenaTour naar de EuroProTour. Een relatief eenzame weg ten opzichte van voorgaande jaren.
Alleen op pad in een omgeving die niet vanzelfsprekend is. Je ontmoet collega’s op de baan maar eenmaal van de baan is het tijd pour moi. Niet perse wat mijn karaktereigenschappen definieert (als ik wikipedia mag geloven).
Absoluut interessant. Voor diegene die vrijwel altijd wordt geleefd thuis; zeg eens ‘arrivederci’ tegen je thuis en ga eens alleen in een hotelkamer liggen waar de klodders aan de muren hangen en de vloerbedekking vrij lange zwarte haren tussen je tenen achterlaat na het badderen.
Dat de schoonmaakster vrij structureel ‘s morgens om 08.00 uur aanklopt met de vraag of zij je kamer mag schoonmaken en dat je haar in het Pools moet uitleggen dat je nog bezig bent met je ochtendmeditatie. Laat het , in ’t Pools gesproken, woord ‘wkurzyc’ nou erg lijken op ‘of course’ in het Engels maar in werkelijkheid betekent het oprotten. Ze wil dus erg graag haar route afmaken begreep ik later!
Wetenschap vertelt ons dat onze hersenen zich sneller en effectiever ontwikkelen in de staat van alertheid. Dus intussen kies ik zulke hotels zelfs uit, als ik wil leren piano spelen, maar niet in toernooiweken. Maak je je gerust geen zorgen.
Rete-interessant als we het er toch over hebben. Zodra je omgeving gewoon en vertrouwd is zullen onze hersenen uit gewoonte (habits) handelen waardoor onze hersenactiviteiten afnemen en de dagelijkse sleur toeneemt (dat is niet altijd negatief, begrijp me goed). Wat ik hieruit opmaak is dat het fascinerend is hoe wij c.q. hersenen werken en hoe je daar op in kan spelen als je het begrijpt. Bij velen gaat het onbewust, maar laat ik nou hyperintelligent zijn en het dus anders wil benaderen, wat betekent: begrijpen!
Terug naar een luchtiger stuk in deze BestSelling blog en ik schets u een voorbeeld van mijn avonturen: moet je voor de grap eens met een normale auto (lees; stuur links) een Engelse parkeergarage inrijden. Tegen de tijd dat je je gordel hebt losgemaakt en met je dikke reet op je pook moet zitten om door het andere raam je parkeerticket te pakken terwijl Freddie Mercurie ongegeneerd hard naar buiten zingt “We are the champions”, is heel Londen al aan het claxonneren. Een beetje zoals de Belgen altijd op ons reageren: heb je die dwazen weer. Vervolgens komt een nogal dikke geïrriteerde local aanwaggelen en vraagt: “Oii what’s wrong with you?!”, mijn reactie als volgt: “I can’t help it that I was born on the right side of Europe” wat geografisch gezien waar is, niet volgens Theresa May overigens.
Niet veel later zong diezelfde Freddie een mooie boodschap aan mij:
But it’s been no bed of roses,
No pleasure cruise.
I consider it a challenge before the whole human race,
And I ain’t gonna lose!
Dus met opgeheven hoofd even ter zake!
Ik heb zojuist mijn eerste twee wedstrijden gespeeld op de EuroProTour. Tijdens de eerste wedstrijd schoot ik uit de startblokken. Wellicht had ik een extra espresso moeten nuttigen bij het ontbijt want helaas kon ik dit spel niet voorzetten. Lullige missers en iets teveel gretigheid waren de nekslag. Letterlijk, een gemiste cut en een nek die begon zeiken. Een verkeerde beweging tijdens het slapen en vervolgens liep ik een week als de klokkenluider van de, wat er nog van over is, Notre Dame. Toernooi 2 was daardoor niet geheel verstandig te spelen. Mijn optimisme en toewijding lieten mij denken dat ik misschien wel een score kon maken zonder volledige swing. WRONG! Een lullige laatste plaats waardoor de Nederlandse vlag wel opviel, alleen niet in m’n voordeel. Intussen heeft een locale dokter James zijn chiropractische kunsten op mijn wervelkolom losgelaten en staat het ‘zooitje’ weer recht.
Zojuist licht mijn telefoonscherm op; AlertNews van de EuroProTour, uw starttijd morgen is 07.50 uur!
Toernooi 3 gaat dus morgen van start. Daarna kom ik naar huis voor een week om vervolgens weer aan een lange stretch Engels golf te beginnen.